Rośliny niejadalne

Wiąz syberyjski bywa nazywany wiązem Turkiestanu, co wskazuje na jego pochodzenie, mandżurskim albo karłowym. Jest średniej wielkości drzewem i w naszych warunkach niezbyt długowiecznym. Doskonale znosi przycinanie w każdym wieku i nadaje się idealnie na żywopłoty. Wszystkie potoczne i poboczne nazwy drzewa łączy jedna botaniczna: Ulmus pumila.

Kielichowiec wonny pochodzi z południowego wschodu Ameryki Północnej i jak wskazuje botaniczna nazwa gatunkowa (floridus) jest również zadomowiony na Florydzie. Nie tylko kwiaty, ale również kora tego krzewu pachnie przyjemnie cynamonem, kamforą i goździkami. Zmiażdżone świeże pędy kielichowca stanowią naturalny środek odstraszający komary i inne uciążliwe owady.

Eszynantus wspaniały jest epifityczną byliną z deszczowych lasów Dalekiego Wschodu. W doniczkach wiszących albo w wysokich pojemnikach rozwija zwisające, długie pędy i kwiaty w jaskrawych kolorach, wnoszące do mieszkania powiew egzotyki. Eszynantus jest spolszczeniem łacińskiej nazwy rodzajowej, która wywodzi się od greckich słów aischyne = "wstyd" i anthos = "kwiat". Nie wiadomo tylko, czego ten piękny kwiat miałby się wstydzić.

Mało wymagająca i przystosowana do naszych warunków klimatycznych topola biała może rosnąć w miejscach, których unikają inne drzewa i krzewy. Jest gatunkiem szybko rosnącym, a jednocześnie dosyć długowiecznym — osiąga wiek ponad 200 lat. Szarobiała kora u młodej topoli z wiekiem czernieje w dolnej partii pnia.

Jeśli chodzi o formę kwiatów egzotycznej celozji grzebieniastej, trudno znaleźć większą ekstrawagancję. Jedna z odmian celozji srebrzystej posiada zamiast normalnych, wyprostowanych kwiatostanów dziwacznie kędzierzawe kwiatowe taśmy. Deformacja wierzchołka pędu kwiatowego rozwinęła się w fantastyczne formy przypominające płaskie i wysokie "kogucie grzebienie".

Bodziszek korzeniasty tworzy gęste, zielone dywany, które w okresie kwitnienia stanowią niezwykle efektowny widok. W swoim naturalnym środowisku rośnie między skałami i kamieniami w półcieniu, i dlatego w ogrodzie można go wykorzystać do podsadzania powierzchni pod drzewami albo obok krzewów.

Zanim większość roślin w ogrodzie wybudzi się na dobre z zimowego snu, migdałowiec trójklapowy już rozwija efektowne, małe różyczki swoich kwiatów. Pięknie kwitnący krzew może być też szczepiony na pniu podkładki, wówczas jego wysokość zależy od wysokości szczepienia.

Krokosmia ogrodowa jest mieszańcem Crocosmia aurea i Crocosmia pottsii wyhodowanym we Francji pod koniec XIX wieku. Kłosowate kwiatostany tej krokosmii przypominają nieco frezję. W odróżnieniu od mieczyka, jej bulwy mają szanse na zimowanie w gruncie. Liczne odmiany hodowlane rozwijają duże kwiaty żółte, pomarańczowe albo czerwone.

Irga pozioma jest krzewem o nisko rozpostartych pędach i charakterystycznych rozgałęzieniach, które przypominają ości ryby. Latem zapewnia efektowną okrywę ciemnozielonych liści, a jesienią bogactwo jaskrawych owoców i pięknie przebarwione liście. Ze względu na wyjątkową wartość dekoracyjną, pochodząca z Chin irga pozioma szybko stała się popularnym krzewem w europejskich ogrodach.

Śmiałek darniowy jest trawą ozdobną tworzącą gęste kępy efektownych liści i kwiatostanów. Długie wiechy są najpierw zielone, później żółtawe, długo stanowią ozdobę ogrodu. Botaniczna nazwa rodzajowa trawy upamiętnia francuskiego botanika Louis-Auguste Deschamps.

Rodzaj botaniczny Osteospermum, nazywany stokrotką afrykańską, obejmuje około 45 gatunków. W uprawie ogrodowej spotyka się głównie rozmaite hybrydy trudnego do ustalenia pochodzenia oraz kultywary. Czasem zdarzają się formy botaniczne Osteospermum ecklonis, Osteospermum jucundum albo Osteospermum fruticosum. W naszych warunkach stokrotka afrykańska traktowana jest jako roślina jednoroczna, mimo że w swojej ojczyźnie bywa również byliną i półkrzewem.

Jednoroczna smagliczka nadmorska jest niską rośliną tworzącą gęste poduszki obsypane drobnymi kwiatkami. Przeważnie białe, a czasami różowe albo fioletowe kwiaty smagliczki, roztaczają delikatny, miodowy zapach. Oprócz formy botanicznej, w ogrodach spotyka się liczne kultywary smagliczki nadmorskiej o różnych kolorach kwiatów.

Rozchodnik Morgana jest meksykańskim gatunkiem byliny sukulentowej o długich, zwisających pędach. W przeciwieństwie do wielu swoich krewniaków, jak na przykład rozchodnik biały, kaukaski albo ostry, ten gatunek jest wrażliwy na mróz i u nas może być uprawiany tylko w pomieszczeniach. Wymaga dużo słońca i zawsze dodatniej temperatury.

Serduszka okazałe to romantyczna, piękna i nieco ekstrawagancka bylina ozdobna. Wcześnie rozwija swoje oryginalne kwiaty w ocienionych zakątkach ogrodu. Roślina jest bardzo trwała i w jednym miejscu może rosnąć nawet kilkadziesiąt lat.

Grubosz drzewiasty zalicza się do pełnych wdzięku sukulentów, które są wyjątkowo łatwe w uprawie. Charakterystyczny gruby i niski pień z rozłożystą koroną nadają mu wygląd drzewka bonsai. Srebrzystoniebieskie i matowe liście odróżniają go od kuzyna, grubosza jajowatego, który ma liście zielone i błyszczące.

Chryzantema wielkokwiatowa wnosi wraz ze swoimi kolorowymi kwiatami jeszcze raz barwne akcenty do jesiennego ogrodu. Chodzi tutaj o mieszańca wschodnioazjatyckich gatunków złocieni, którego wyhodowano w Chinach ponad 3000 lat temu. Główną rośliną rodzicielską jest Chrysanthemum indicum, natomiast inne liczne składniki hybrydy pozostają nieznane. Dzięki wielowiekowym wysiłkom ogrodników powstało mnóstwo fantastycznych odmian chryzantemy wielkokwiatowej.

Nefrolepis wyniosły jest gatunkiem paproci uprawianym w europejskich mieszkaniach już od ponad dwóch wieków. Jego pierzaste liście nie tylko wnoszą do domu nastrój tropikalnych lasów, ale filtrują też powietrze ze szkodliwych substancji i poprawiają klimat wnętrza. Nefrolepis wyniosły nadaje się doskonale zarówno do biura, jak i do salonu albo jasnej łazienki.

Pochodząca z Ameryki bylina o silnie pachnących kwiatach ma botaniczną nazwę Asclepias syriaca, chociaż z Syrią nie ma nic wspólnego. Trojeść amerykańska wzięta była początkowo za bliskowschodnią toinę, do której jest podobna. Linneusz odniósł ją do właściwego rodzaju, ale stary epitet gatunkowy "syriaca" pozostawił.

Hortensja kosmata nie tworzy wprawdzie ogromnych kwiatowych kul i stożków na wzór swoich krewniaczek — hortensji ogrodowych i bukietowych, ale jej dwubarwne kwiatostany na tle ciemnej zieleni liści są niezwykle efektowne. Nazwa gatunkowa nawiązuje do liści pokrytych gęsto miękkimi włoskami. Kwiaty płonne ustawione na obwodzie, pełniące funkcję przywabiania owadów, mają kolor biały, natomiast kwiaty tworzące nasiona są niebieskofioletowe.

Jałowiec chiński jest dalekowschodnim gatunkiem o zmiennym pokroju i dwojakiego rodzaju ulistnieniu. Młodociane rośliny mają ostre, kłujące igły, zebrane po 2 lub 3, a dojrzałe - tępo zakończone łuski. Gatunek jest dwupienny, okazy żeńskie tworzą niewielkie szyszkojagody, po dojrzeniu niemal czarne.

Jest to odmiana północnoamerykańskiego jałowca skalnego o wyjątkowo wąskiej, kolumnowej formie. Strzeliste sylwetki jałowców 'Blue Arrow' o srebrzystoniebieskiej barwie przypominają śródziemnomorskie cyprysy. Odmiana jest całkowicie odporna na mróz, dobrze znosi suszę i ma niewielkie wymagania glebowe.

Róża wielokwiatowa została sprowadzona do Europy z Dalekiego Wschodu pod koniec XVIII wieku i szybko stała się cennym gatunkiem o wielu odmianach. Miała wielkie znaczenie w tworzeniu nowych odmian i całej grupy róż wielokwiatowych albo rabatowych. Małe, pachnące kwiaty rozwijają się obficie na ubiegłorocznych pędach. Doskonale nadaje się do tworzenia ogrodowych kompozycji.