Rośliny do ogrodu przydomowego

Kostrzewa czerwona występuje w formie kępowej albo rozłogowej, tworząc gęste dywany. Poza przeznaczeniem praktycznym do obsiewania pastwisk i łąk ten gatunek trawy w licznych odmianach może też pełnić funkcję dekoracyjną w parkach i ogrodach. Kostrzewa czerwona nadaje się do tworzenia trawników ozdobnych i rekreacyjnych, a także brać udział w rozmaitych kompozycjach.

Chociaż kuklik rozesłany jest niską byliną, to w swojej rodzinie ma nie tylko róże, ale również na przykład pigwę, jabłoń i głogi. W naturze zasiedla obszary wysokogórskie, dlatego w Polsce można go spotkać tylko w Tatrach. Ozdobę rośliny po przekwitnieniu stanowią puszyste owocostany.

Wiśnia osobliwa powstała jako naturalna hybryda wiśni pospolitej (Prunus cerasus) i wiśni karłowatej (Prunus fruticosa). Odmiana hodowlana o nazwie 'Umbraculifera' jest szczepiona zwykle na pniu czereśni ptasiej (Prunus avium). Niezwykłą cechą wiśni osobliwej 'Umbraculifera' jest wyjątkowo gęsta i regularna korona, która powstaje samoczynnie bez wysiłku ogrodnika. Wiosną korony wiśni zamieniają się w białe kwiatowe kule.

Odmiana wiśni japońskiej 'Kanzan' cieszy się wielką popularnością w Europie, natomiast mało znana jest w Japonii. Ma charakterystyczną koronę w formie odwróconego stożka, a jej kwiaty są duże, pełne i ciemnoróżowe. Ze względu na kolor i wygląd kwiatów, Prunus serrulata 'Kanzan' bywa nazywana "goździkową wiśnią".

Wiśnia ptasia jest uprawiana w licznych odmianach jako drzewo owocowe. Jadalne pestkowce w różnych kolorach są potocznie nazywane czereśniami. Forma dzika trześni jest sadzona w ogrodach ze względu na dekoracyjne kwiaty, ciekawy pokrój drzewa oraz dostarczanie pokarmu ptakom. Łacińskie "avium" w nazwie znaczy "ptak" i ma związek z ulubionymi przez ptaki owocami wiśni ptasiej.

Odmiana 'Polana' maliny właściwej została wyhodowana pod koniec ubiegłego wieku przez polskich ogrodników. Malina 'Polana' powtarza owocowanie, to znaczy, że wiosną z dolnych odcinków pędów wyrastają nowe przyrosty z kwiatami, a owoce dojrzewają na przełomie czerwca i lipca, latem zaś kwiaty tworzą się na pędach jednorocznych i owoce można zbierać od połowy sierpnia aż do listopada. Jest odporna na choroby i łatwa w uprawie.

Krzyżowanie gatunków w obrębie rodzaju botanicznego jest możliwe i wynikiem takiego zabiegu jest hybryda maliny właściwej (Rubus idaeus) z jeżyną krzewiastą (Rubus fruticosus) - nazywana malinojeżyną. Angielska nazwa tayberry albo niemiecka Taybeere pochodzi od rzeki Tay, płynącej w pobliżu szkockiego Dundee, gdzie sześćdziesiąt lat temu wyhodowano malinojeżynę.

Lucerna siewna jest byliną o fioletowych, podobnych do koniczyny główkach kwiatów i również trójlistkowymi liśćmi. Uprawiana już w starożytnej Persji na paszę dla zwierząt, lucerna siewna rozprzestrzeniła się na całą Europę. W ogrodzie jest cennym składnikiem łąk kwietnych i źródłem pokarmu dla owadów.

Rzadko spotykany na wilgotnych łąkach i bagnach kosaciec syberyjski jest w naturze objęty ochroną. Uprawiany w ogrodzie, wnosi wiosną barwne akcenty na brzegu sadzawki. Kiedy zwiędną już niebieskofioletowe kwiaty kosaćca, nadal bardzo dekoracyjne pozostają jasnozielone, bardzo wąskie liście. Rodzime pochodzenie rośliny zapewnia dobrą mrozoodporność.

Starzec popielny jest zimozielonym półkrzewem z rejonu Morza Śródziemnego. W naszych warunkach jest uprawiany najczęściej jako roślina ozdobna jednoroczna. Możliwe jest jednak przechowanie starca popielnego w chłodnym i jasnym pomieszczeniu, aby wiosną mógł nadal się rozwijać zgodnie ze swoją naturą.

Rokitnik zwyczajny przywędrował do nas prawdopodobnie z centralnej Azji po okresie zlodowacenia. Był pewnie pierwszym krzewem, który zasiedlał ogromne, puste, piaszczyste obszary. Przyzwyczaił się do nieograniczonej ilości światła i nie znosi żadnego ocienienia. Wyparty z czasem przez lasy, znalazł swoją niszę na nadmorskich wydmach oraz w naszych ogrodach.

Żółte albo pomarańczowe koszyczki kwiatów aksamitki wzniesionej rozwijają się niezmordowanie przez całe lato, aż do pierwszych przymrozków. Pochodząca z tropikalnych regionów Ameryki Południowej roślina nie jest odporna nawet na niewielki mróz. Kwiaty aksamitki wzniesionej rozjaśniają rabaty i balkony, a bywają też stosowane jako ozdoba i dodatek do sałatek.

Tamaryszek czteropręcikowy przemienia się w okresie kwitnienia w zwiewną, różową chmurę kwiatów. Chociaż pochodzi z obszarów śródziemnomorskich, wykazuje dużą odporność na mróz i dobrze regeneruje uszkodzenia. Jest bardzo odporny na zasolenie, może rosnąć w rejonach nadmorskich.

Goździk siny jest rodzimą byliną o szarozielonych pędach i różowych kwiatach, tworzącą gęste, poduszkowate kępy. Nazwa gatunkowa gratianopolitanus pochodzi od nazwy miasta Grenoble, które w czasach rzymskich nazywało się Gratianopolis. Jest uprawiany w wielu odmianach jako roślina ozdobna.

Naturalny wdzięk i subtelna uroda krwiściągu lekarskiego sprawiają, że roślina coraz częściej znajduje miejsce na ogrodowych rabatach. Jako gatunek rodzimy wykazuje pełną mrozoodporność i przystosowanie do naszych warunków klimatycznych. Nazwa rodzajowa botaniczna pochodzi od łacińskich słów „sangus” =„krew” i „sorbere” =„wsysanie”.

Czereśnia 'Regina' jest niemiecką odmianą, która od lat cieszy się wielką popularnością. Owoce są bardzo duże, sercowate, ciemnoczerwone. Dojrzewają dość późno, są smaczne i soczyste. Duże, pachnące kwiaty stanowią wiosenną ozdobę ogrodu.

Sośnica japońska jest zimozielonym drzewem, jedynym żyjącym przedstawicielem swojej rodziny. Występuje endemiczne tylko w Japonii. Długie igły mają charakterystyczne, piętrowe ułożenie na pędach. Pewną wadą jest niezupełna mrozoodporność drzewa w naszych warunkach.

Skalnica Arendsa nie jest gatunkiem botanicznym, ale mieszańcem różnych gatunków skalnic. Ta poduszkowata bylina, idealna do ogrodów skalnych i alpejskich, została po raz pierwszy wyhodowana przez niemieckiego ogrodnika Georga Arendsa. Najczęstszymi roślinami macierzystymi są Saxifraga rosacea i Saxifraga hypnoides.

Kokornak wielkolistny jest amerykańskim, szybko rosnącym pnączem, które zapewnia w ogrodzie cień i osłonę. Duże liście tworzą szczelną, zieloną ścianę. Nazwa rodzajowa Aristolochia wywodzi się od starogreckich słów áristos ="bardzo dobry" i lóchos = "narodziny", i ma związek ze stosowaniem w przeszłości rośliny w położnictwie.

Sosna karłowa jest wolno rosnącym krzewem iglastym z igłami zebranymi po 5 na krótkopędzie. Ma pokrój kosodrzewiny. Jest odporna na mróz i wykazuje niskie wymagania siedliskowe. Do wzrostu potrzebuje stanowiska w pełnym słońcu.

Irga Dammera jest zimozielonym krzewem pochodzącym ze środkowych Chin. Nazwa gatunkowa upamiętnia niemieckiego botanika Carla Dammera. Należy do najniższych irg, tworzy ścielące się po ziemi kobierce, które zachowują atrakcyjny wygląd przez cały rok.

Bodziszek czerwony jest kłączową byliną rodzimego pochodzenia. W naturalnym środowisku zasiedla brzegi lasów i zarośli. W ogrodach jest uprawiany jako roślina ozdobna do tworzenia barwnych grup, obwódek albo okrywy skarp.