Rośliny do ogrodu przydomowego

Borówka brusznica jest zimozieloną krzewinką rodzimego pochodzenia, dobrze przystosowaną do naszych warunków. Jej ciemnozielone, skórzaste liście i małe dzwonki różowawych kwiatów stanowią w ogrodzie subtelną ozdobę. Dojrzewające jesienią czerwone jagody nadają się do zbioru i przerobu.

Araukaria chilijska zalicza się do najstarszych żyjących na Ziemi roślin. Jej wysoce osobliwy wygląd sprawia, że drzewo stanowi bardzo ekstrawagancką ozdobę ogrodu. Wydłużone, powyginane starsze gałęzie araukarii przypominają ogon małpy - stąd potoczna nazwa rośliny. Klimat ojczystych dla araukarii chilijskiej Andów nie należy wprawdzie do łagodnych, niemniej jednak w naszych warunkach młode drzewka mogą w gruncie bez osłony przemarzać.

Daglezja zielona należy do wyjątkowo wysokich i długowiecznych drzew iglastych. W swojej ojczyźnie osiąga wysokość ponad 100 m i wiek do 1300 lat. W naszych ogrodach jest sadzona jako drzewo ozdobne o smukłym pokroju i miękkich, pachnących igłach. Młode drzewa długo utrzymują dolne gałęzie, tworząc regularną, szerokostożkową koronę.

Popularna odmiana świerka białego, jest bardziej znana od formy botanicznej. Jest wolno rosnącym, niewysokim krzewem o regularnym, gęstym pokroju w formie stożka. Nadaje się do sadzenia zarówno w ogrodzie, jak i w doniczkach i pojemnikach ustawianych na tarasie. Na Boże Narodzenie może być oryginalną choinką.

Laurowiśnia wschodnia jest popularnym krzewem na żywopłoty. Zimozielone liście, ciemnozielone i skórzaste, tworzą doskonałe tło dla białych albo kremowych gron pachnących kwiatów. Dobrze znosi przycinanie i suszę. Z laurem, czyli wawrzynem szlachetnym, łączy ją tylko podobieństwo liści.

Ligustr jajowatolistny pochodzi z cieplejszego klimatu Japonii i nie jest całkowicie odporny na mróz. W Polsce zachowuje zimozielone liście w zachodniej części kraju. Rośnie szybko, ma gęsty pokrój i nadaje się zarówno do roli solitera, jak i do tworzenia żywopłotu.

Wyżlin większy jest w swojej śródziemnomorskiej ojczyźnie byliną, jednak w naszych warunkach jest uprawiany w ogrodach jako roślina jednoroczna. Nazwa rodzajowa pochodzi z greckiego i znaczy "podobny do nosa". Główną zaletą tej rośliny jest intensywność i długość kwitnienia w szerokiej gamie kolorów.

Leszczyna pospolita jest rodzimym krzewem, który każdemu kojarzy się ze smacznymi orzechami. Krzew zakwita bardzo wcześnie, rozwijając żółte, pylące kotki męskie i mało widoczne kwiaty żeńskie z czerwonymi znamionami. Istnieją odmiany leszczyny o zwartym pokroju, odpowiednie również do małych ogrodów.

Judaszowiec kanadyjski jest niewielkim drzewem, jednym z dziesięciu gatunków tego rodzaju. Różowe kwiaty motylkowe pojawiają się w pęczkach nie tylko na pędach, ale również na samym pniu. Nazwa rodzajowa związana jest tradycyjnie z imieniem Judasza, chociaż bardziej prawdopodobna jest wersja z nazwą prowincji Juda (Judea), gdzie występuje judaszowiec południowy.

Nazwę tej pięknej odmiany hortensji bukietowej można przetłumaczyć jako "lody waniliowe z truskawkami". Początkowo bukiety kwiatów przypominają kremowobiałe lody waniliowe, aby pod koniec kwitnienia zamienić się w różowe albo purpurowoczerwone. Nie tylko kwiaty, ale również liście tej hortensji przebarwiają się jesienią w odcienie czerwieni i różu.

Hortensja bukietowa 'Polar Bear' jest wyjątkową hybrydą odmian 'Limelight' i 'Grandiflory'. Ogromne, stożkowate kwiatostany mają najpierw odcień zielonkawy, potem długo pozostają białokremowe, aby pod koniec lata lekko się zaróżowić. Nadaje się doskonale do sadzenia pojedynczo, w szpalerach albo w pojemnikach.

Ten gatunek paciorecznika trafił do Europy z Meksyku już w XVI wieku. Jego nazwa gatunkowa nie wynika z obszaru występowania, ale z błędnego nazwania Ameryki przez odkrywców Indiami Zachodnimi. Paciorecznik indyjski ze swoimi pięknymi kwiatami w jaskrawych kolorach wprowadza do każdego ogrodu powiew egzotyki.

Osika jest rodzimym gatunkiem topoli o małych wymaganiach i w pełni mrozoodpornym. Prawie okrągłe liście na długich i spłaszczonych ogonkach drżą przy najlżejszym wietrze, co stało się źródłem znanego powiedzenia. Pokrój drzewa, dekoracyjna barwa kory oraz pięknie przebarwiające się jesienią liście mogą uzasadniać wprowadzenie osiki do ogrodu.

Pochodzący z Afryki Południowej śniedek wątpliwy jest cebulową byliną, która zimę musi spędzać w pomieszczeniu. Między lancetowatymi liśćmi o barwie soczystej zieleni wyrastają mocne pędy kwiatowe zakończone groniastym kwiatostanem. Pomarańczowy kolor kwiatów i ich forma wyróżniają ten gatunek spośród innych należących do botanicznego rodzaju Ornithogalum.

Muhlenbekia niska jest krzewem o płożącym pokroju, który potrafi stworzyć na ziemi gęsty, zimozielony dywan. Nazwa rodzajowa rośliny upamiętnia alzackiego botanika Gustava Mühlenbeck'a. Dodatkową ozdobę stanowią żółtawozielone, gwiazdkowate kwiaty, pojawiające się w maju i czerwcu.

Natura stworzyła wiele traw ozdobnych, które pięknie rosną bez naszego udziału. Niemiecki ogrodnik Karl Foerster połączył cechy trzcinnika piaskowego (Calamagrostis epigejos) oraz trzcinnika leśnego (Calamagrostis arundinacea), a swoją odmianę nazwał 'Stricta'. Po jego śmierci przemianowano ją na cześć twórcy na Calamagrostis ×acutiflora 'Karl Foerster'. Rozwija gęste kępy i dekoracyjne kwiatostany.

Rzodkiew oleista jest odmianą botaniczną rzodkwi zwyczajnej i bliską krewniaczką popularnej rzodkiewki. W rolnictwie jest uprawiana jako roślina oleista i pastewna, ale w ogrodzie może pełnić rolę dekoracyjną oraz służyć jako źródło pokarmu dla owadów.

Spokrewniona z goździkami słonecznica wąskolistna jest rodzimym przedstawicielem swojego rodzaju botanicznego. Liczne, płożące się pędy byliny tworzą luźną darń. Białe albo różowe kwiaty stanowią ozdobę ogrodu przez całe lato.

Rosnące dziko na amerykańskiej prerii proso rózgowate, w naszych ogrodach jest okazałą trawą dekoracyjną. Od złotej żółci do miedzianej czerwieni — ciepłe jesienne barwy prosa ułatwiają pożegnanie z latem. Oprócz formy botanicznej istnieje wiele kultywarów różniących się wysokością wzrostu oraz barwą liści.

Spokrewniony blisko z naszym leśnym i rodzimym, modrzew syberyjski jest spotykany znacznie rzadziej. W naturze rośnie na terenach górzystych, w surowym i zimnym klimacie Syberii i w ciepłych warunkach traci odporność na choroby i szkodniki. Na wiosnę rozwija się zwykle dwa tygodnie wcześniej od innych gatunków, a na jesieni pierwszy zrzuca pięknie przebarwione na złoto igły.

Pochodzący z krajów Wschodu jaskier azjatycki trafił do Europy z Turcji w XVI wieku. Przez długi czas cieszył się wielką popularnością, podobnie jak tulipan. W XIX wieku nieco zapomniany, dzięki swoim kolorowym kwiatom został na nowo odkryty i dzisiaj jest uprawiany w wielu odmianach, również o pełnych kwiatach.

Czyściec wełnisty jest byliną pochodzącą z Azji Mniejszej, dobrze rosnącą w naszych warunkach klimatycznych. Posadzony na rabatach i obrzeżach ścieżek wnosi do ogrodu urok swoich wełniście miękkich, pokrytych srebrzystym kutnerem liści. Doskonale nadaje się do tworzenia roślinnych kompozycji.