Rośliny o ozdobnych liściach

Epipremnum amplissimum, podobnie jak bardziej znane gatunki epipremnum złociste oraz epipremnum pierzaste, jest wiecznie zielonym pnączem, które w swoim naturalnym środowisku wspina się po pniach drzew za pomocą korzeni powietrznych. Wąskie, eliptyczne liście stanowią główną ozdobę rośliny i z czasem zwiększają swoją długość i szerokość.

W połowie XX wieku japońskiemu ogrodnikowi Toichi Itoh udało się uzyskać hybrydę piwonii drzewiastej z piwonią bylinową. Dalsze prace ogrodników amerykańskich doprowadziły do powstania całej kategorii odmian hybrydowych nazywanej "mieszańcami międzysekcyjnymi". Odmiany piwonii Itoh odznaczają się bogactwem kolorów, długim kwitnieniem i odpornością.

Pochodząca ze wschodnich Chin magnolia naga jest efektownym drzewem ozdobnym w ogrodach, a jej nazwa nawiązuje do rozwoju kwiatów wiosną na bezlistnych pędach. Szczególnego znaczenia nabrała jako gatunek macierzysty, obok magnolii purpurowej, dla najpiękniejszej chyba mieszańcowej magnolii pośredniej.

Magnolia Soulange'a 'Alexandrina' jest bardzo dekoracyjną odmianą, uprawianą w ogrodach już w pierwszej połowie XIX wieku. Duże, kielichowate kwiaty, są u nasady purpuroworóżowe, a na końcach białe. Rozwijają się obficie każdego roku.

Magnolia 'Black Tulip' jest niezwykle efektowną odmianą magnolii pośredniej, znanej też jako magnolia Soulange'a. Odznacza się ciemnopurpurowymi kwiatami podobnymi do kwiatów tulipana, które nie bledną z czasem i zachowują tulipanowy kształt. Kwiaty są delikatnie pachnące.

Crassula perforata jest sukulentem o bardzo dekoracyjnym wyglądzie. Jego mięsiste, trójkątne liście są ułożone parami, prostopadle do łodygi, przez co wyrośnięte pędy przypominają naszyjnik z nawleczonymi jasnozielonymi koralikami. Podwójne liście tego grubosza wyglądają jakby były przedziurawione - na co wskazuje też nazwa botaniczna rośliny.

Maranta 'Fascinator Tricolor' jest odmianą maranty białożyłkowej o szczególnie dekoracyjnych liściach. Jak wskazuje nazwa, jej liście są trójkolorowe: widać na nich jasną zieleń, ciemną zieleń i róż. Maranta jest rośliną z deszczowych, tropikalnych lasów Brazylii i dlatego w mieszkaniu trzeba jej zapewnić odpowiednie warunki.

Trzcinnik piaskowy jest rodzimym gatunkiem trawy o niewielkich wymaganiach siedliskowych. W uprawach leśnych stanowi uciążliwą konkurencję dla młodych drzew, natomiast w ogrodzie wysokie kępy trzcinnika z pióropuszami kwiatów nadają rabatom lekkości. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa kalamagrostis = "trawa trzcinowa".

Przyostnia włosowata tworzy gęste kępy z cienkich, rurkowatych liści, a latem i jesienią zwraca na siebie w ogrodzie uwagę niezwykle efektownymi wiechami kwiatów. W okresie kwitnienia mają one charakterystyczny fioletoworóżowy kolor i tworzą nad kępami trawy zwiewną, różową mgiełkę. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Ernsta Mühlenberg'a.

Malwa różowa, uprawiana w ogrodach od wieków, jest prawdopodobnie mieszańcem i pochodzi z Bałkanów albo południa Włoch. Kojarzona kiedyś głównie z pejzażem polskiej wsi, może stanowić ozdobę każdego ogrodu. Liczne odmiany malwy różowej rozwijają zwykle kwiaty pełne w rozmaitych kolorach.

Pilea Cadiera, nazwana tak na cześć francuskiego misjonarza, autora wielu prac o Wietnamie, Léopolda Michela Cadière, jest w naszych warunkach efektowną i popularną rośliną doniczkową. Jej ozdobę stanowią pięknie ubarwione, wzorzyste liście, a srebrzysty kolor ornamentu może się kojarzyć z kolorem aluminium.

Wawrzynek główkowy jest rzadko występującym w Polsce i chronionym zimozielonym, niskim krzewem, szczególnie dekoracyjnym w okresie wiosennego kwitnienia. Poduchowate kępy wawrzynka pokrywają się wtedy różowymi lub białymi kwiatami o intensywnym zapachu.

Sosna oścista jest pięcioigielną sosną z Gór Skalistych o bardzo powolnym wzroście. Krótkie, ciemnozielone igły są gęsto ułożone i mają na sobie widoczne kłaczki żywicy, przypominające mszyce wełniste. Ze względu na małe wymagania siedliskowe oraz całkowitą mrozoodporność, sosna oścista doskonale nadaje się do małych przydomowych ogrodów.

Delikatna, ażurowa korona oraz zwiewne grona drobnych, różowych kwiatów tamaryszka francuskiego tworzą w ogrodzie efekt lekkości. Ozdobę stanowią również pomarańczowe pędy tamaryszka. Krzew jest wytrzymały na suszę i zasolenie gleby.

Dereń 'Flaviramea' jest odmianą hodowlaną derenia rozłogowego szczególnie odpowiednią na wilgotne miejsca w ogrodzie, ponieważ lubi takie stanowiska i znosi nawet czasowe zalewanie. Pod koniec zimy i na przedwiośniu efektowną ozdobę krzewu stanowią jaskrawo zielone lub zielonożółte pędy i gałązki.

Wilec trójbarwny jest meksykańskim pnączem jednorocznym o efektownych, lejkowatych kwiatach. W porównaniu z podobnym do niego wilcem purpurowym ten gatunek ma większe kwiaty, które dłużej pozostają otwarte, a poza tym nieowłosione pędy i pąki. Nazwa gatunkowa nawiązuje do kolorów kwiatów, które rozwijając się, wyglądają na różowe, a potem przebarwiają się na piękny błękit z białym wnętrzem lejka.

Irga 'Major' jest kultywarem irgi Dammera, zimozielonym krzewem o płożących się i ukorzeniających pędach. Poza ciemnozielonymi liśćmi ozdobę tej irgi stanowią białe kwiaty i bardzo liczne jasnoczerwone owoce. W roli rośliny okrywowej tworzy piękne, zimozielone kobierce.

Odkryty w Kaliforni dopiero w połowie XIX wieku mamutowiec olbrzymi wyrasta w swojej ojczyźnie na jedno z największych drzew iglastych na świecie, osiągając do 100 m wysokości. Posiada bardzo prosty pień, niezwykle regularną koronę w formie stożka i szarozielone, szydlaste igły. W ogrodzie może być efektownym soliterem.

Turzyca włosista jest gęstokępkową byliną pochodzącą z Nowej Zelandii. Ozdobę rośliny stanowią długie, bardzo wąskie liście, które pozostają dekoracyjne przez cały rok. Turzyca jest łatwa w uprawie i może rosnąć zarówno na rabacie, jak i w pojemniku na tarasie lub balkonie.

Kalina 'Eskimo' jest piękną odmianą, którą wyhodowano z wielogatunkowej hybrydy, między innymi z udziałem kaliny angielskiej. Swoją urodę zawdzięcza wspaniałym, czysto białym pomponom kwiatów, które w okresie kwitnienia wyglądają niczym śniegowe kule na tle ciemnej zieleni liści.

Modrzew polski, często uważany za odrębny gatunek, obecnie uznawany jest za podgatunek modrzewia europejskiego. Jest bardzo podobny do modrzewia europejskiego, a różni się głównie wielkością i kształtem szyszek (ma mniejsze szyszki i bardziej kuliste), mniejszymi wymaganiami siedliskowymi oraz znoszeniem bocznego ocienienia.

W cienistych lasach, na glebach kwaśnych i podmokłych, skrzyp leśny tworzy podziemne rozłogi, z których wyrastają miniaturowe choinki. Wiotkie, delikatne, jasnozielone, wielokrotnie rozgałęzione gałązki są ustawione poziomo i lekko wyginają się na końcach, tworząc wyraźne warstwy. Wiosną obok pędów asymilacyjnych wyrastają pędy zarodnikowe, które z czasem również rozwijają gałązki.