Ogród wiejski

Koniczyna biała byliną często spotykaną na łąkach, pastwiskach i trawnikach. Właściciele wypielęgnowanych trawników zwykle nie są jej widokiem zachwyceni. Niesłusznie, ponieważ białą koniczynę uwielbiają pszczoły i inne owady, a poza tym posiada właściwości lecznicze i jest cenną karmą dla zwierząt.

Marchew czarna jest naturalną odmianą uprawnego podgatunku marchwi zwyczajnej. Taka botaniczna zawiłość wynika z tego, że znana od niepamiętnych czasów, dziko rosnąca marchew zwyczajna jest bardzo zmienna i ma dużą zdolność do tworzenia licznych podgatunków. Marchew czarna, sprowadzona do Europy z Azji w XIII wieku, została po kilku wiekach wyparta przez odmiany o pomarańczowym korzeniu.

Dereń kwiecisty jest efektownym krzewem ozdobnym północnoamerykańskiego pochodzenia. Jego właściwe kwiaty zebrane w główkowate kwiatostany są zielonkawe i niepozorne, ale posiadają za to duże, białe, owalne podsadki, po cztery pod każdą główką. Po przekwitnięciu podsadki opadają, a z kwiatów rozwijają się czerwone owoce.

Oliwnik wąskolistny jest malowniczym krzewem, wyrastającym czasem na niewielkie drzewo, który wnosi do ogrodu powiew Południa. W rejon śródziemnomorski został sprowadzony w XVII wieku z centralnej Azji, skąd się szeroko rozprzestrzenił. Doskonale czuje się również w naszych warunkach.

Grusza polna, nazywana dziką gruszą, jest rodzimym gatunkiem, który kiedyś często był widoczny na polnych miedzach. Jest jedną z prababek gruszy uprawnej. Chociaż grusza polna zniknęła z krajobrazu polskich pół, to nadal może stanowić naturalną ozdobę ogrodów.

Dziurawiec zwyczajny jest znaną i cenioną od starożytności rośliną leczniczą. Ponieważ kwitnie około dnia św. Jana, czyli 24 czerwca, wiele nazw ludowych nawiązuje właśnie do tego świętego. Dziurawiec zwyczajny rozwija baldachogrona jaskrawożółtych kwiatów i z powodzeniem sprawdza się w ogrodzie również w roli byliny ozdobnej.

Żagwin ogrodowy nie jest gatunkiem botanicznym, ale zbiorową nazwą mieszańców pochodzących od żagwina zwyczajnego (Aubrieta deltoidea). Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego malarza i botanika Claude Aubriet'a. Jest efektowną byliną, tworzącą w ogrodzie barwne kobierce.

Wiąz holenderski jest naturalną hybrydą wiązu górskiego Ulmus glabra i wiązu polnego Ulmus minor, a 'Wredei' jest pochodzącą z Niemiec odmianą tego mieszańca. Jest drzewem o wąskiej koronie, które w ogrodzie już od wiosny zwraca uwagę zmienną barwą swoich liści. Młode liście wiązu 'Wredei' są jasnożółte, a starsze żółte i żółtozielone

Jabłoń 'Szara Reneta' jest starą odmianą jabłoni domowej, wyhodowaną w XVII wieku we Francji. Odznacza się silnym wzrostem, okrągłą koroną i niepowtarzalnym, oryginalnym smakiem owoców. Jabłka nie są szczególnie efektowne z wyglądu, ale doskonałe do bezpośredniego spożycia i do przetworów.

Ziarnopłon wiosenny jest ciekawą byliną, która już wczesną wiosną prezentuje swoje złote, podobne do zawilców kwiaty. Z części korzeni tworzą się wrzecionowate bulwki. Również w kątach liści powstają po kwitnieniu bulwkowate rozmnóżki. Jako roślina ozdobna ziarnopłon wiosenny jest uprawiany w formie botanicznej oraz w szeregu odmian hodowlanych.

Szachownica cesarska jest jedną z najbardziej efektownych przedstawicielek rodziny liliowatych. Rozwija duże kwiaty w kolorze żółtym, pomarańczowym i czerwonym. W odróżnieniu od innych lilii, są one skierowane pionowo w dół, jakby zawieszone na łodydze. Nazwa rodzajowa rośliny Fritillaria pochodzi od łacińskiego słowa fritillus = „kubek do gry w kości” i nawiązuje do formy kwiatu.

Smagliczka skalne wnosi do wiosennego ogrodu piękne, złote akcenty i doskonale nadaje się do wypełnienia suchych miejsc. W naturze występuje w górach na skałach zasadowych, w Polsce wyłącznie w Pieninach. Jako roślina ozdobna jest uprawiana również w formie odmian z pełnymi kwiatami.

Pluskwica groniasta jest długowieczną, wysoką byliną, której właściwości lecznicze doceniali północnoamerykańscy Indianie. W naszych warunkach jest całkowicie mrozoodporna. Z ciemnozielonych kęp liści rozwijają się latem wysokie pędy z kłosowatymi gronami puszystych. kredowobiałych kwiatów.

W swojej tropikalnej ojczyźnie żeniszek meksykański rośnie jako półkrzew, jednak w naszych warunkach jest uprawiany zwykle jako jednoroczna roślina ozdobna, nawet jeśli możliwe jest zimowanie. Swoją botaniczną nazwę rodzajową Ageratum zawdzięcza właściwościom kwitnienia: greckie słowo „ageratos” oznacza „wieczną młodość” i odnosi się do długiego okresu rozwijania delikatnych, niebieskofioletowych kwiatów.

Pochodząca z Ameryki Północnej glediczja trójciernista jest drzewem o filigranowych liściach, pachnących kwiatach i oryginalnych owocach w formie strąków. 'Sunburst' jest odmianą o złocistożółtych liściach w okresie wzrostu. Nieco dziwna nazwa rodzajowa drzewa pochodzi od nazwiska niemieckiego botanika Johanna Gottlieba Gleditsch'a.

Występująca często na obrzeżach sosnowych borów sasanka zwyczajna stała się dzisiaj rzadkością i jest pod ochroną. Na szczęście ta piękna roślina coraz częściej pojawia się w ogrodach. Odmiany hodowlane rozwijają kwiaty w rozmaitych kolorach, nie tylko w klasycznym fiolecie.

Złocistożółte kwiaty pierwiosnka lekarskiego zwiastują w ogrodzie nadejście wiosny. Poza subtelną urodą posiada on jeszcze jedną ważną zaletę: jest rośliną rodzimego pochodzenia. Pierwiosnek lekarski jest byliną o skromnych wymaganiach i łatwą w uprawie.

Spokrewniony z zawilcami i sasankami orlik pospolity jest objęty ochroną w lasach, ale chętnie uprawiany w przydomowych ogrodach. Oryginalne, ładne kwiaty orlika pospolitego są zaopatrzone w ostrogę, która przypomina szpon orła - co znalazło odbicie w nazwie rodzajowej rośliny. Istnie wiele odmian hodowlanych orlika o kwiatach pojedynczych i pełnych oraz niespotykanych u formy dzikiej kolorach.

Budleja skrętolistna rozwija kuliste grona kwiatów wzdłuż zeszłorocznych pędów. Całkowicie pokrywają długie pędy, przypominając sznury fioletowych korali. Pachnące kwiaty wabią owady, stąd popularna w wielu językach nazwa "motyli krzew". W odróżnieniu od innych gatunków budlei ta jest wyjątkowo mrozoodporna.

Metrowej wysokości szałwia muszkatołowa wnosi do ogrodu efektowną urodę kwiatów i korzenny zapach. W pierwszym roku po wykiełkowaniu rozwija rozetę liści, a w drugim roku wiechowate, rozgałęzione kwiatostany. Na odpowiednich stanowiskach odnawia się skutecznie z samosiewu, samodzielnie przedłużając swój pobyt w ogrodzie.

Odkryty przez Europejczyków w Japonii nowy gatunek zawilca ma chińskie pochodzenie i jest odmianą zawilca hupeheńskiego (chińskiego). Ta spokrewniona z naszymi zawilcami i sasankami bylina wnosi do ogrodu świeże kwiaty wtedy, gdy lato zaczyna się już zbierać do odwrotu, a dni stają się coraz krótsze. Zawilec japoński jest bardzo długowieczny i przez wiele lat może stanowić ozdobę ogrodu.

Ze swoimi kwiatami w kolorze nieba i sercowatymi liśćmi, brunnera wielkolistna jest w ogrodzie idealną rośliną okrywową. Nazwa rodzajowa upamiętnia szwajcarskiego przyrodnika Samuela Brunner'a. Forma kwiatów przypomina o pokrewieństwie brunnery z niezapominajką. Kaukaska niezapominajka trafiła do europejskich ogrodów na początku XIX wieku.