Rośliny piżmaczkowate

Rośliny piżmaczkowate – opis, zdjęcia, występowanie, uprawa

Rośliny piżmaczkowate nie są czymś rzadko spotykanym w naszym kraju. Pojawiają się w niektórych ogrodach – choć nie tak często, jak inne okazy roślin. Jakie właściwości i wymagania mają rośliny piżmaczkowate? Czy ich występowanie w Polsce to norma? Sprawdź najważniejsze informacje na ten temat.

Rośliny piżmaczkowate – uprawa, opis i najważniejsze wymagania

Kalina koralowa – opis rośliny i pielęgnacja w ogrodzie

Kalina koralowa to krzew ozdobny, który najbardziej doceniany jest za swoje ładne owoce i kwiatostany. Wielbiciele rośliny uwielbiają krzew również za mocno wybarwione liście w okolicy jesieni. Poza tym liście te długo utrzymują się na roślinie i mocno pachną. Występowanie kaliny koralowej jest dość powszechne w naszym kraju. Uprawa z kolei nie powinna sprawiać nikomu większego problemu. Roślina świetnie radzi sobie z polskimi warunkami klimatycznymi. Wykazuje się też dużą odpornością na mróz. Kalina urośnie w ogrodzie maksymalnie do 1,5 m wysokości. Kwiaty krzewu są jasnozielone, jednak jesienią wybarwiają się na kolor purpurowy. W okresie letnim największy użytek z kwiatów mają pszczoły. Na kalinie koralowej pojawiają się też czerwone owoce. To świetne pożywienie dla niektórych ptaków, tj. drozdy.

Kalina koralowa najlepiej rozwija się w słonecznym stanowisku, jednak odnajdzie się też w półcieniu. Roślina dobrze czuje się w wilgotnej i żyznej glebie. Dobrze będzie rozwijać się w podłożu lekko kwasowym lub zasadowym. Uodporniona jest na zanieczyszczenia miejskie, dlatego może rosnąć w nasadzeniach nawet w środku miasta. Dla kaliny koralowej najgroźniejsza jest susza. Gdy lato jest gorące, można dodatkowo nawadniać roślinę. Warto wzbogacić kalinę, stosując np. kompost. Nie trzeba nawozić kaliny koralowej nawozami mineralnymi. Nie musisz również przycinać rośliny. Co roku należy jedynie pozbywać się jej martwych i uszkodzonych pędów.

Jeśli chodzi o polecane odmiany kaliny koralowej, wymienić można kilka. Między sobą różnią się siłą wzrostu. Najładniejsze są odmiany o kulistych kwiatostanach, a także jaskrawożółtych liściach (np. Aureum). Na szczególną uwagę zasługuje kalina koralowa Nanum, która jest dość niska – rośnie maksymalnie do 0,5 m wysokości, ale za to gęsto się krzewi. Mamy też kalinę Roseum, która nie zawiązuje owoców. Odmiana uprawiana jest również na pniu, rosnąc w formie małego drzewka. Jeśli chodzi o choroby kaliny koralowej, pojawiają się bardzo rzadko. Jeśli już jakaś występuje, zwykle jest to plamistość liści. Zagrażające kalinie szkodniki to z kolei mszyce.

Czarny bez – uprawa rośliny, krok po kroku

Czarny bez nazywany jest również lekarskim. To nieduże drzewo, które może urosnąć maksymalnie do kilku metrów wysokości. Gatunek dość łatwo przystosowuje się do polskich warunków klimatycznych. Największą dekoracyjnością może się poszczycić w okresie kwitnienia. Wówczas na roślinie pojawiają się ogromne baldachy złożone z kremowych kwiatów. Czarny bez ma też czarne, jadalne owoce, które dojrzewają pod koniec lata. Roślina najlepiej czuje się w słonecznym i ciepłym miejscu – zwłaszcza gdy sadzisz ją wyłącznie dla owoców. Poradzi sobie również w półcieniu. Jeśli chodzi o rodzaj podłoża, czarny bez odnajdzie się w wielu miejscach (np. suchym i jałowym). Najlepsza gleba będzie jednak średnio wilgotna, próchnicza i przepuszczalna. Poradzi sobie w zanieczyszczonym powietrzem mieście, jest odporny na szkodniki i choroby – choć czasem bez atakowany bywa przez mszyce.

Uprawa czarnego bzu nie jest trudna. Krzew powinno się wysadzić na stałe miejsce jesienią lub wiosną. Gatunek jest mrozoodporny i nie potrzebuje okrycia na zimę. Przed kwitnieniem (można też po kwitnieniu) warto zasilić rośliny nawozem wieloskładnikowym. Roślina bardzo dobrze reaguje na przycinanie. Mimo że ten zabieg nie jest wymagany, pozwoli poprawić pokrój bzu i zwiększyć jego plonowanie. Co kilka lat można pozbyć się najstarszych pędów, a także skrócić młodsze. Czarny bez można też łatwo rozmnożyć. Wystarczy ukorzenić pobrane jesienią pędy jednoroczne. Warto wiedzieć, że owoce czarnego bzu są chętnie zjadane przez ptaki. Poza tym roślina wykorzystywana jest również jako lecznicza. Kwiaty i owoce wykazują właściwości napotne, przeciwgorączkowe i moczopędne. Na przeziębienie czy grypę warto stosować napary z czarnego bzu.

Polecane rośliny piżmaczkowate do ogrodu – warto wiedzieć

Kalina wonna – wymagania, uprawa i zastosowanie rośliny

Uznawana za jeden z najwcześniej kwitnących krzewów. Nie dość, że jest odporna na różnego rodzaju choroby i szkodniki, to w dodatku prosta w pielęgnacji. Kalina wonna pochodzi z Chin. Jest niewielkim krzewem, ponieważ w polskim ogrodzie może urosnąć maksymalnie do 2,5 m wysokości. Niektórzy decydują się prowadzić roślinę w formie małego drzewa. Jesienią zielone liście rośliny robią się bordowe. Najpiękniejsze są jednak kiście ozdobnych, różowych pąków kwiatowych. W Polsce niestety rzadko zawiązują się na kalinie owoce. Wśród najpopularniejszych odmian wyróżnić można kalinę: Nanum, Album, December Dwarf, Candidissium, i Farrer’s Pink.

Roślina znakomicie się czuje, rosnąc w słońcu. Dobrze rozwinie się również w półcieniu. Aby przetrwała zimę, warto posadzić kalinę w ciepłym i możliwie osłoniętym od wiatru miejscu. Trzeba jednak pamiętać, że kalina wonna jest na tyle mrozoodporna, że bez problemu odnajdzie się na terenie całego kraju – wytrzyma zimno aż do -20 st. C. Nie ma też szczególnie wysokich wymagań glebowych. Najlepiej urośnie w ziemi przepuszczalnej, średnio żyznej oraz o lekko kwaśnym odczynie. Zanim posadzisz kalinę wonną na suchej i mało zasobnej glebie, wzbogać ją o dojrzały kompost i torf.

Jeśli chodzi o sadzenie kaliny wonnej, należy to robić wiosną lub jesienią. Po posadzeniu trzeba ściółkować roślinę w celu utrzymania wilgoci w podłożu i ochrony jej przed przemarzaniem. Kalinę wonną należy podlewać, ponieważ najlepiej czuje się w wilgotnej glebie. Jeśli nie pada, krzewy wypada podlewać nawet raz w tygodniu. Gdy deszczu jest sporo, podlewanie należy ograniczyć – inaczej korzenie zgniją. Nie trzeba zbyt często nawozić rośliny. Jedynie, gdy kalina zacznie kwitnąć, warto wspomóc ją nawozem wieloskładnikowym ze zwiększoną ilością potasu.

Kalina angielska – uprawa rośliny w ogrodzie

Krzew z rodziny piżmaczkowatych, który warto hodować w ogrodzie. Pochodzi od kaliny koralowej i koreańskiej. Krzew może urosnąć maksymalnie do 3 m wysokości. Pokrój rośliny jest sztywny i luźny, a liście duże i ząbkowane na brzegach. Od zewnętrznej strony liście są ciemnozielone, natomiast pod spodem znacznie jaśniejsze. Gdy nadchodzi jesień, często zmieniają kolor na czerwony. Czas kwitnienia kaliny angielskiej przypada na wczesną wiosnę. Wyrastają z niej wówczas małe, biało-różowe kwiatki, które mocno pachną.

Roślina najlepiej czuje się w zacisznym, ciepłym miejscu. Potrzebuje do życia słonecznej, żyznej i próchniczej gleby, która dodatkowo będzie lekko wilgotna i przepuszczalna. Warto zadbać o kwaśny odczyn pH. Roślina wykazuje dużą odporność na mróz – wytrzyma spadek temperatury nawet do -25 st. C. Kalina angielska nie musi być systematycznie przycinana. Jeśli jednak okaże się inaczej, cięcia należy dokonywać po kwitnieniu. Można również usuwać odrosty korzeniowe u szczepionych okazów. Krzew można rozmnażać wyłącznie wegetatywnie z sadzonek pędowych – ewentualnie przez szczepienie. Nieregularny pokrój kaliny sprawia, że warto wykorzystać ją jako soliter. Najpiękniej zaprezentuje się blisko domu, altany czy tarasu. Warto również stworzyć z niej luźny żywopłot lub wykorzystać w nasadzeniach zieleni miejskiej.

Rośliny piżmaczkowate pojawiają się w niektórych polskich ogrodach. Jakie właściwości i wymagania mają rośliny piżmaczkowate? Sprawdź najważniejsze informacje na ten temat.