Ogród stepowy

Sumak octowiec jest niskim drzewem o egzotycznym wyglądzie. Szczególnie efektownie wygląda jesienią, intensywnie przebarwiając okazałe liście. Do tego dochodzi malowniczy pokrój i niepowtarzalne, piękne owocostany w mocnej czerwieni.

Klon czerwony jest północnoamerykańskim drzewem, które potrafi być podwójnie przekonujące: jaskrawym przebarwieniem liści jesienią i pięknymi, czerwonymi kwiatostanami na wiosnę. W ogrodach spotyka się liczne odmiany hodowlane różniące się pokrojem i jesienną barwą liści.

Trudno dzisiaj uwierzyć, że spotykana pospolicie na przydrożach, rowach i nieużytkach bylica pospolita była kiedyś uważana za "matkę wszystkich ziół" kuchennych i leczniczych. W średniowieczu uprawiano ją w każdym wiejskim i klasztornym ogrodzie. Służyła jako aromatyczna przyprawa oraz środek leczniczy o szerokim działaniu.

Przetacznik kłosowy jest rośliną rodzimego pochodzenia, stąd jego pełna mrozoodporność i łatwość uprawy w ogrodzie. Tworzy kępy łodyg z zielonymi liśćmi, na których rozwijają się długie, niebieskie kłosy kwiatowe. Oprócz formy botanicznej istnieją liczne kultywary o kwiatach lawendowych, różowych albo szkarłatnych.

Krwawnik pospolity jest nie tylko atrakcyjną byliną rodzimego pochodzenia na rabaty, ale również znanym od starożytności ziołem leczniczym. Nazwa rodzajowa Achillea wywodzi się od imienia legendarnego bohatera wojny trojańskiej, który tę roślinę stosował do leczenia ran. Wyhodowano wiele odmian krwawnika o kwiatach czerwonych i różowych.

Nawłoć kanadyjska trafiła do Francji około 1644 roku. Przez długi czas pozostawała podziwianym rarytasem w ogrodach arystokratów. Do wiejskich ogrodów znalazła drogę dopiero w połowie XIX wieku, skąd szybko uciekła i stała się gatunkiem inwazyjnym. Rozrasta się w szybkim tempie i tworzy konkurencję dla rodzimych gatunków. Złotożółte wiechy kwiatów stanowią w ogrodzie ozdobę oraz źródło pokarmu dla owadów.

Liatra kłosowa jest amerykańską byliną, która przez całe lato rozwija w ogrodzie niezwykłe kwiatostany w formie długich i gęstych kłosów. W magiczny sposób przyciągają one nie tylko uwagę obserwatorów, ale również całe roje motyli. Kwiaty cięte liatry kłosowej długo utrzymują się w wazonie.

Subtelne, pełne gracji źdźbła tej odmiany miskanta chińskiego, tworzą prawdziwą atrakcję rabaty. Gęste, zielone kępy dorastają do dwóch metrów wysokości. Niezwykłej urody trawa została wyhodowana przez niemieckiego ogrodnika i hodowcę bylin Karla Foerster'a.

Zimozielony, ciepłolubny półkrzew szałwii lekarskiej z obszarów Morza Śródziemnego rozprzestrzenił się po prawie całej Europie. W naszym regionie, ze względu na warunkową zimoodporność, wymaga na zimę odpowiedniej ochrony. Wszystkie części rośliny wydzielają mocny aromat. Szałwia lekarska jest rośliną ozdobną, ale też leczniczą i przyprawową.

Małą stokrotkę łąkową zna właściwie każde dziecko. Rozetka liści z małym kwiatkiem niby-margerytki jako jedna z pierwszych pojawia się w wiosennym ogrodzie. Liczne odmiany hodowlane stokrotki mają większe białe, różowe i dwukolorowe kwiaty, ale są mniej odporne na mróz. Kwiaty stokrotki pospolitej są jadalne i mogą być dodatkiem do sałatek.

Karagana syberyjska jest specjalistką od przetrwania na nieurodzajnych i suchych stanowiskach. Wiosną rozwija jaskrawożółte, motylkowe kwiaty na tle świeżej zieleni delikatnych liści. Kolczaste zarośla karagany dają schronienie ptakom, a kwiaty wabią roje pszczół. Kwiaty i młode strąki są jadalne.

Tymotka łąkowa jest rodzimą trawą kępkową, odporną na suszę i przemarzanie. Należy do cennych traw pastewnych, ale jej walcowate, długie wiechy kwiatów osadzone na wysokich pędach, mogą być również dekoracją ogrodu. W odróżnieniu od innych traw tymotka łąkowa nie jest zbyt konkurencyjnym gatunkiem.

Dwuigielna sosna bośniacka została odkryta i opisana dopiero pod koniec XIX wieku. Niewielki obszar naturalnego występowania tego gatunku znajduje się na Półwyspie Bałkańskim oraz na południu Włoch. Ma niewielkie wymagania, wolno rośnie i doskonale nadaje się do uprawy w ogrodach.

Rosnące dziko na amerykańskiej prerii proso rózgowate, w naszych ogrodach jest okazałą trawą dekoracyjną. Od złotej żółci do miedzianej czerwieni — ciepłe jesienne barwy prosa ułatwiają pożegnanie z latem. Oprócz formy botanicznej istnieje wiele kultywarów różniących się wysokością wzrostu oraz barwą liści.

Krokosmia ogrodowa jest mieszańcem Crocosmia aurea i Crocosmia pottsii wyhodowanym we Francji pod koniec XIX wieku. Kłosowate kwiatostany tej krokosmii przypominają nieco frezję. W odróżnieniu od mieczyka, jej bulwy mają szanse na zimowanie w gruncie. Liczne odmiany hodowlane rozwijają duże kwiaty żółte, pomarańczowe albo czerwone.

Śmiałek darniowy jest trawą ozdobną tworzącą gęste kępy efektownych liści i kwiatostanów. Długie wiechy są najpierw zielone, później żółtawe, długo stanowią ozdobę ogrodu. Botaniczna nazwa rodzajowa trawy upamiętnia francuskiego botanika Louis-Auguste Deschamps.

Nazwa żarnowca miotlastego, zarówno polska, jak i łacińska, odnosi się do zwisających pędów, z których kiedyś wyrabiano miotły. Ten będący w powszechnym użyciu sprzęt domowego użytku przeszedł wprawdzie do historii, ale za to żarnowiec miotlasty awansował do roli krzewu ozdobnego.

Brzoza karłowata jest gatunkiem niskiego, zwykle płożącego się krzewu, rosnącego w naturalnych warunkach na obszarach tundry. Odizolowane stanowiska tej brzozy w Polsce są pozostałością polodowcową. W ogrodzie jest wytrzymałą rośliną okrywową.

Smagliczka skalne wnosi do wiosennego ogrodu piękne, złote akcenty i doskonale nadaje się do wypełnienia suchych miejsc. W naturze występuje w górach na skałach zasadowych, w Polsce wyłącznie w Pieninach. Jako roślina ozdobna jest uprawiana również w formie odmian z pełnymi kwiatami.

Odmiana miskanta chińskiego tworząca mocne, wysokie kępy. Długie i sztywne źdźbła trawy mają charakterystyczne poprzeczne paski żółtego koloru. Rozświetlona jasnymi cętkami 'Zebrina' stanowi atrakcję ogrodu. Odmiana pochodzi z Japonii.

Metrowej wysokości szałwia muszkatołowa wnosi do ogrodu efektowną urodę kwiatów i korzenny zapach. W pierwszym roku po wykiełkowaniu rozwija rozetę liści, a w drugim roku wiechowate, rozgałęzione kwiatostany. Na odpowiednich stanowiskach odnawia się skutecznie z samosiewu, samodzielnie przedłużając swój pobyt w ogrodzie.

Nitkowate i delikatne liście ostnicy wyglądają jak anielskie włosy. Jedwabiście połyskujące łodygi wznoszą się ku niebu i tworzą wyjątkowy nastrój. Ostnica cieniutka wnosi do ogrodu barwną odmianę. Wygląda dekoracyjnie nawet w okresie zimy.